Olga Commandeur Nederland in Beweging! @ Bekende Nederlandse Vrouwen

Olga Commandeur (1958) presentatrice Nederland in Beweging!, Nederlandse atlete en gymlerares.

De Nederlandse atlete en gymlerares Olga Alida Divera Commandeur werd in oktober 1958 in Velsen geboren als jongste in een gezin met vijf kinderen. Op haar twaalfde werd haar talent voor sporten ontdekt op een middelbare school door een docent lichamelijke opvoeding.

Sportloopbaan
Zonder er al te veel moeite voor te hoeven doen, werd Olga Commandeur in 1975 Europees jeugdkampioen op de 800 meter. In 1976 mocht Commandeur voor Nederland naar de Olympische Spelen van Montreal. Ze raakte echter geblesseerd met schaatsen en kwam in tijdnood bij de trainingsopbouw. In 1980 gingen de spelen in Moskou aan haar voorbij door een blessure. In 1984 wist ze zich te plaatsen voor de halve finale 400 meter horden op de Olympische Spelen in Los Angeles. Ze kwam niet verder dan een zesde plaats.

Gymlerares
Bekende Nederlandse Vrouw Olga Commandeur studeerde in 1984 af aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Amsterdam.
Van 1983 tot 1990 presenteerde Olga Commandeur het radioprogramma "NOS Sportief". Daarnaast was ze gymlerares aan een middelbare school.

Nederland in beweging
Sinds 1999 was Olga Commandeur iedere werkdag met collega Karl Noten te zien in het goed bekeken ochtendgymnastiekprogramma "Nederland in beweging". Dit programma begon als onderdeel van de gelijknamige campagne van sportkoepel NOC*NSF en de Nederlandse Hartstichting. De campagne was bedoeld om jongeren, ouderen, of mensen met hartklachten aan het bewegen te krijgen.

Biografie Olga Commandeur

Olga Commandeur is geboren in IJmuiden op 30 oktober 1958.

Van jongs af aan doet Olga Commandeur mee aan allerlei sport en spel activiteiten, maar pas op dertienjarige leeftijd gaat zij op aanraden van haar gymdocent op atletiek. Vrijwel direct zit ze bij de top van Nederland. Eerst bij de jeugd. Met indrukwekkende resultaten zoals een wereldjeugdrecord op de 800 m in 2.01.6 en een Europees jeugdkampioenschap op die zelfde afstand. Later als meerkampster en 400 meter hordeloopster met als hoogtepunt de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles, waar zij de halve finale haalde.

Tijdens haar topsportperiode ziet Olga Commandeur ook nog kans om in 1983 de opleiding tot gymdocent succesvol af te ronden aan de ALO in Amsterdam. Veel werk in het onderwijs is er in die tijd niet, maar ze wordt presentatrice van het radioprogramma “NOS Sportief”, de ochtendgymnastiek. Tot 1991 heeft zij dit met veel enthousiasme gepresenteerd samen met Martine Lenoir.

Olga, die ondertussen moeder is van Dennis (1988) en Chantal (1989), vormt in 2000 samen met collega Karl Noten het gezicht van het programma Nederland in Beweging!. Sinds september 2007 heeft Olga Commandeur een nieuwe partner, Duco Bouwens. Samen bieden zij de mensen thuis de mogelijkheid om in hun vertrouwde omgeving mee te bewegen en zo te werken aan een gezonder bestaan. Dit sportieve team is dagelijks te zien en te volgen op Nederland 1, bij omroep MAX, elke werkdag om 6.45 u. en 9.10 u. en in het weekend om 8.45 u.

Naast haar televisiewerk was Olga Commandeur 13 jaar lang docente lichamelijke opvoeding op verschillende scholen, maar door een vervelende blessure was ze in 2003 gedwongen met dit werk te stoppen. Sindsdien werkte  zij als sport technisch adviseur voor sporttoestellenfabrikant Schelde Sports, tot maart 2008.

Sinds april 2008 heeft Olga Commandeur haar eigen bedrijf: Olga Commandeur Promotions. Van hier uit geeft zij presentaties en verzorgt work-outs met als thema’s gezond bewegen en (top)sport in relatie tot de doelstellingen van de organisatie. Ook zet Olga zich in als ambassadeur voor diverse stichtingen en goede doelen. In de loop van dit jaar  kunnen  we nog meer verrassende activiteiten van haar gaan verwachten!

Nederland in Beweging is voorzien van nieuwe vormgeving. Ook in het twaalfde seizoen slagen presentatoren Olga Commandeur en Duco Bauwens er in om nieuwe variaties en oefeningen te bedenken om kijkers te motiveren om mee te bewegen. Samen met twee nieuwe oefengroepen – die elke ochtend in de studio meedoen aan dit unieke beweegprogramma – laten zij zien dat iedereen mee kan doen aan het programma, eventueel met kleine hulpmiddelen zoals een stoel.

Olga Alida Divera Commandeur (IJmuiden, 30 oktober 1958) is een Nederlandse oud-atlete met een veelzijdige aanleg voor atletiek. Op dit moment is zij vooral bekend door haar dagelijkse presentatie van het TV-programma "Nederland in Beweging!". Als atlete had ze vooral succes op de loopnummers, met name de 400 m horden en de 800 m. Als enige Nederlandse atlete heeft zij ooit een officieel wereldjeugdrecord gevestigd. Ze werd zesmaal Nederlands kampioene op individuele nummers en achtmaal in estafetteverband, vestigde of verbeterde negenmaal een Nederlands record en nam deel aan de Olympische Spelen.

Olga Commandeur: Goed in bijna alles

In 1973 viel Commandeur voor het eerst op. Gestart als 14-jarige bij de Velser atletiekvereniging Suomi, dat in die tijd slechts op een grasveld trainde, behoorde ze binnen een jaar tot de besten van haar Nederlandse leeftijdgenotes en had ze al vrijwel alles uitgeprobeerd. Kenmerkend was dat ze dat jaar in een nationale jeugdploeg tegen Westfalen uitkwam op de 300 m en .... het speerwerpen!

Haar eerste nationale jeugdtitels behaalde Olga Commandeur in 1974. Ze won indoor de 800 m voor B-meisjes in 2.09,4, een nieuw jeugdrecord. Diezelfde zomer veroverde ze buiten nationale jeugdtitels op de vierkamp en de 300 m in de snelste tijd, ooit door een Nederlands B-meisje (leeftijdscat. 16/17 jr.) gelopen. Toen al bleek Commandeur op haar best als het erop aankwam.
 Doorbraak

In 1975 brak Olga Commandeur definitief door. Op nationaal niveau werd ze bij de seniorenkampioenschappen op de 400 m tweede en liep ze kort daarna een nieuw jeugdrecord in 53,3; op de 800 m werd ze eerst nationaal jeugdkampioene in 2.06,0, alweer een nieuw jeugdrecord, drie weken later gevolgd door een 800 m in 2.02,8.

Internationaal brak zij door bij de Europese jeugdkampioenschappen in Athene. Ze werd er 800 meterkampioene in 2.05,8, waarna ze twee weken later in Aalst naar 2.01,6 holde. Dat was een Nederlands jeugd- en seniorenrecord én een wereldjeugdrecord! Olga Commandeur stond in één klap aan de top.

Pech in Olympisch jaar

In 1976 kon Olga Commandeur door blessures haar stormachtig opgebouwde reputatie niet uitbuiten. Een valpartij tijdens het schaatsen leverde een forse knieblessure op, die de wintervoorbereiding ontregelde. En net toen Olga deze weer mocht oppakken, kreeg ze een brommerongeluk en liep ze in diezelfde knie een scheurtje in de meniscus op. Weer moest ze stilzitten, al kon ze zich nu wel volledig concentreren op haar eindexamen havo, waar ze probleemloos voor slaagde.

Sportief gezien was het een verloren jaar, omdat ze de Olympische Spelen van Montréal miste. Ze had geen kans gekregen zich te kwalificeren. Even leek ze zelfs verloren voor de atletieksport, toen ze het door de opeenvolgende lichamelijke ongemakken niet meer zag zitten. De ommekeer kwam op 5 september 1976 bij de openingswedstrijd van de nieuwe kunststofbaan in Roosendaal, waar ze haar eerste 800 m van het jaar in 2.08,2 beëindigde. Het was haar 'lekker en gemakkelijk' afgegaan, stelde ze. 'Nu heb ik er weer echt zin in.' Comeback

Olga Commandeur, die inmiddels parttime administratief assistente was geworden, waardoor ze 's middags kon trainen, ging er in 1977 met nieuw elan tegenaan. Dat resulteerde bij de internationale pinksterwedstrijden op Papendal in 2.06,2 op de 800 m, waarbij ze het volgende aanstormende talent Elly van Hulst achter zich liet. "Ik ben met deze overwinning en deze tijd even blij als met het jeugdwereldrecord, dat ik bijna twee jaar geleden liep. Ik ben er weer", stelde Commandeur opgelucht. Haar gelijk bewees ze op het NK in Sittard, waar ze de 800 m afgetekend won in 2.03,79 en dat zonder de afwezige Elly van Hulst. Het was overigens Commandeurs eerste seniorentitel. Eind 1977 voerde ze de ranglijst weer aan. Elly van Hulst was met 2.03,9 weliswaar heel dicht in haar buurt gekomen, maar niet er voorbij.

Van vijf- naar zevenkamp

Intussen had Commandeur dat jaar haar beste vijfkampscore ooit op 4237 punten gebracht. Daar bleef het bij, want in 1981 stapten de vrouwen officieel over op de zevenkamp. De ADA-atlete had eerder aangetoond ook hiermee wel raad te weten en scoorde al snel 5588 punten. Halverwege het jaar stond ze derde op de nationale ranglijst, achter de volbloed-meerkampsters Sylvia Barlag en Tineke Hidding. Maar de 400 m horden bleef toch haar belangrijkste nummer. Eerst liep ze in augustus tijdens de Europacup B-finale in Pescara 57,87, weer een verbetering van haar eigen record uit 1980, om een week later in 58,83 met een straatlengte voorsprong van bijna drie seconden voor de derde achtereenvolgende maal ook de nationale titel te veroveren.

En opnieuw had Olga Commandeur een opzienbarend slotakkoord in petto: bij de FBK-recordwedstrijden in Hengelo, eind september 1981, sprong ze, na eerst een 100 en een 400 m horden te hebben gelopen, 6,20 m ver! Waarna ze ook nog eens 600 meter lang haaswerk verrichtte voor Elly van Hulst, die een goede mijl wilde lopen. Intussen had ze haar zevenkamptotaal op 5820 punten gebracht. Alleen Tineke Hidding scoorde dat jaar met 5842 punten beter.
 Lekker afwisselend trainen

Logisch dus dat Olga Commandeur begin 1982 aantrad voor het NK meerkamp in Zwolle. Optimaal voorbereid was ze overigens niet. "Vooral de laatste maanden van ’t jaar heb ik vanwege de studie in Amsterdam erg weinig kunnen trainen en ik was hier ook zonder grote verwachtingen naar toe gegaan." Het eerste nummer, de 60 m horden, ging slecht. De Engelse uitdrukking "rise to the occasion" is de IJmuidense echter op het lijf geschreven en toen Tineke Hidding bij het verspringen driemaal fout sprong, was de titel met 4194 punten voor Olga. Tevreden concludeerde ze, dat ze zou doorgaan op de meerkamp. "Lekker afwisselend trainen, dat bevalt me best. Het is alleen jammer, dat Tineke Hidding bij het verspringen fout zat. Haar uitvallen geeft toch een wat onbevredigend gevoel. Maar we komen elkaar nog wel meer tegen."

Drie weken later werd Olga Commandeur op de individuele indoorkampioenschappen met twee derde plaatsen op de 60 m horden (in 6,77) en het verspringen (met 6,14) opnieuw twee medailles rijker. Aan het eind van het indoorseizoen stond ze derde op de 60 m horden, de 400 m en het verspringen, vijfde bij het hoogspringen en achtste op de 800 m.

Mikken op Los Angeles

Die volgende zomer begon voor Olga Commandeur in mei. Haar club had haar nodig voor de competitie en prompt bewees ze dat ze, ondanks alles, nog steeds kon verspringen. Haar 5,99 bezorgde ADA veel punten. Vlak voordat ze op 14 juni 1983 haar sportacademie-diploma mocht ophalen, kon ze in Willebroek bij een interland tegen België en Schotland eindelijk voluit gaan. Dat leverde op de 400 m horden direct weer winst op en een tijd onder de minuut: 59,72.
Op het NK in Vught liep ze vervolgens in 58,39 naar haar zoveelste titel en toen ze een maand later tijdens de Europacup B-finale met 57,40 haar vierde Nederlandse record scoorde, wist ze het zeker: hierop wilde ze alles zetten voor de Olympische Spelen van 1984. "De limiet voor Los Angeles is 56,20. Dat moet te halen zijn, als ik mijn techniek een beetje bijschaaf en niet zo veel zou verliezen op de laatste 100 meter," aldus een optimistische Olga Commandeur dat najaar. Bestudering van videobeelden die haar vriend, boogiewoogie pianist Jaap Dekker, van haar race had gemaakt, had haar overtuigd. Die winter zou ze zesmaal per week gaan trainen, met daarbij wat extra krachttraining. Drie in één

Vlak daarvoor had Olga Commandeur haar zoveelste eindschot afgeleverd, ditmaal door in één weekend voor ADA drie verschillende estafettetitels te veroveren: op de 4 x 100 en de 4 x 200 m, beide keren met Esther Schouten, Desirée de Leeuw en Edine van Heezik, en op de 4 x 400 m met Maureen Freelink, Margriet de Graaf en alweer Desirée de Leeuw.
 Doel bereikt

Toch had Commandeur het nog knap lastig met die limiet voor de Spelen (die door KNAU en NOC op 56,80 was gesteld en niet op de eerder genoemde 56,20). Vooralsnog haalde ze hem niet. Op de Westathletic in juni kwam ze tot 57,28, haar vijfde nationale record, maar er moest nog steeds een halve seconde vanaf. Daarom werd op de FBK Games in Hengelo in juli op speciaal verzoek een 400 m horden ingelast. Die kans greep Olga Commandeur, die immers altijd groeide naarmate het seizoen vorderde, met beide handen aan. Foutloos liep ze naar 56,51, haar zesde record en drietiende onder de limiet. Het doel, LA, was bereikt.

In Los Angeles begon Olga Commandeur veelbelovend. Ze won haar serie in 56,67, haar op-één-na beste tijd ooit. In de halve finale kwam ze wat traag uit de startblokken weg. "Ik verspeelde in het begin te veel. Dat wilde ik op de eerste 20 meter goedmaken, maar daardoor verspeelde ik te veel energie. Op de achtste horde kwam ik helemaal verkeerd uit en toen was het afgelopen." Ze werd zesde in 57,01. Lang zat ze er niet mee. "Het is hier voor mij een ideaal oord, zeker met deze temperaturen", aldus de IJmuidense, die aankondigde eens goed te zullen nadenken over de keuze 400 m horden of meerkamp. "Voor dat laatste moet ik veel meer trainen en ik ben blessuregevoelig. Ik ga weleens door een enkeltje, pijn in een been, in een voet, de rug of een achillespeesje. Maar veel nummers doen is natuurlijk wel leuk." Naklappers

Hoe leuk bleek in september. Eerst bij de estafettekampioenschappen, de seizoensafsluiter, waar Olga Commandeur op maar liefst vier estafettenummers uitkwam. Dat resulteerde in alle gevallen in goud, wat overigens ook gold voor clubgenote Desirée de Leeuw, die eenzelfde kunststukje uithaalde. De 4 x 100 m, 4 x 200 m, 4 x 400 m én 4 x 800 m waren voor ADA. Op het laatste nummer perste Commandeur er als slotloopster zelfs nog 2.06 uit. Hierdoor kwam de totaaltijd uit op 8.45,20 en mochten Margriet de Graaf, Desirée de Leeuw, Maaike Persoons en Olga Commandeur zich de nieuwe houdsters noemen van een nationaal record dat ADA eerder in handen had gehad, maar in 1982 was kwijtgeraakt aan het Haagse Olympia '48.
Ten slotte testte ze zichzelf in het laatste weekend van september in Zwolle uit op een zevenkamp, waar ze een totaal van 6027 punten realiseerde! Het is natuurlijk een kromme vergelijking, maar toch: in Los Angeles zou ze Marjon Wijnsma ermee van de elfde plaats hebben afgehouden.
 Blessures vergallen plezier

Veel atletiekplezier zou Olga Commandeur daarna niet meer beleven. Terwijl dat toch altijd haar voornaamste drijfveer was geweest. Ze putte ook steeds weer extra kracht uit de publieke belangstelling die haar sportieve prestaties opleverden. Het had haar voorheen altijd weer uit het blessuredal getild.

In 1985 maakte ruw kraakbeen in het linker afzetbeen haar het springen echter onmogelijk. Lopen ging nog, maar dat jaar kwam zij slechts in competitieverband in actie. In de competitiefinale leverde dat op de 800 m nog een tijd van 2.09,24 op en zelfs een speerwerp-PR van 40,84 m. Voor het volgende jaar zag ze de hordenraces nog wel zitten, maar over de meerkamp was ze somberder gestemd.

Beter werd het echter niet meer. Beschadigd kraakbeen in haar linker kniegewricht dwong haar de zevenkamp op te geven. 'Jammer, want dat is mijn grootste liefde, zo’n meerkamp is het mooiste wat er is. Misschien keer ik in de toekomst terug op die horden, maar dat nummer is nu nog te zwaar voor die knie. Ik mag en kan het niet. Vorig seizoen ben ik overgestapt op de 800 meter, maar zelfs dat was eigenlijk een te grote belasting', aldus de in juni 1986 inmiddels behoorlijk aangeslagen atlete. Min of meer gedwongen was ze nu op de 400 m terechtgekomen en hoopte ze op een plekje in de 4 x 400 meterploeg voor de Europese kampioenschappen van dat jaar. Meer dan 54,46 zat er echter niet in, onvoldoende voor een plaats in genoemde nationale estafetteploeg, die er trouwens niet eens kwam. Ten slotte kon een geblesseerde Olga Commandeur aan het eind van het seizoen haar club zelfs niet steunen in de strijd om de hegemonie in de vaderlandse competitie.
 Maatschappelijke loopbaan

Intussen timmerde ze ook op maatschappelijk gebied aan de weg. Nadat Olga Commandeur vanaf eind 1983 eerst tijdelijk op enkele scholen was ingevallen, startte zij al in 1984 met het radioprogramma "NOS Sportief" ochtendgymnastiek. Dit liep tot 1991. In 1985 trok zij in bij haar vaste vriend Jaap Dekker in Amstelveen en zagen haar kinderen Dennis (in 1988) en Chantal (in 1989) het levenslicht. Vervolgens pikte in 2000 de AVRO de ochtendgymnastiek op met het tv-programma "Nederland in Beweging!", dat Olga Commandeur tot juli 2007 samen met fitnesstrainer Karl Noten presenteerde. Tegenwoordig vormt ze een duo met Duco Bauwens en wordt het programma uitgezonden door seniorenomroep MAX.

Bovendien was Olga Commandeur docente lichamelijke opvoeding op verschillende scholen, waaronder het Alkwin Kollege in Uithoorn. In 2003 moest ze hiermee echter stoppen vanwege een blessure. Daarna trad zij als adviseur in dienst van sporttoestellenfabrikant Schelde Sports.

Tegenwoordig heeft ze haar eigen bedrijf: Olga Commandeur PROmotions. Zij geeft presentaties en verzorgt work-outs met als thema’s gezond bewegen en (top)sport in relatie tot de doelstellingen van de organisatie. Zij is ook ambassadeur voor diverse stichtingen en goede doelen.

Tv-presentatrice Olga Commandeur heeft dinsdagochtend de campagne ‘Mag ik deze dans van u’ afgetrapt in het stadhuis van Weesp. Samen met burgemeester Horseling ging Commandeur, bekend van Nederland in beweging, de markt op om ouderen te strikken voor een dans.

Het dansspektakel is onderdeel van een landelijke campagne van Stichting Consument en Veiligheid (C&V) en het Nederlands Instituut voor Sport en Bewegen (NISB). Olga Commandeur gaat een maand lang door het land reizen om ouderen meer te laten bewegen. Door meer te dansen neemt de kans op valpartijen en letsel af. Op de start van de campagne was veel pers afgekomen. Veel ouderen namen de moeite om naast de wekelijkse boodschappen, mee te dansen.

De eerste die ten dans werd gevraagd, was de Herman Hermsen. Samen met Commandeur openden de twee samen met een soepele dans de campagne voor de ogen van televisiecamera’s.

Nederland in Beweging is hét bewegings-stimulerings-programma dat als doel heeft om meer Nederlanders aan het bewegen te krijgen. Dit is nodig, want te weinig Nederlanders bewegen voldoende om bij te dragen aan hun gezondheid.

'Mag ik deze dans van u?' is een landelijke campagne van Consument en Veiligheid en het Nederlands Instituut voor Sport en Bewegen (NISB). Deze campagne  is bedoeld om zoveel mogelijk senioren in beweging te krijgen. Meer beweging vermindert het aantal valongevallen. Het houdt mensen langer gezond en zelfstandig.

Olga Commandeur, bekend van o.a. Nederland in Beweging, maar ook van de sportdagen van WijZ op sportpark de Pelikaan, gaat in augustus & september door het land toeren om mensen uit te dagen voor een dansje. Gewoon op de markt of op een plein.

In het verleden zijn er vaak geruchten geweest dat Olga Commandeur gevraagd zou zijn om voor het mannenblad Playboy bloot te poseren, net als andere sportvrouwen uit andere disciplines die uit de kleren gingen voor het blootblad.

Naakt poseren is niet uniek in de Nederlandse sportwereld. Onder anderen de vrouwen van de Nederlandse handbalselectie deden dit enige jaren geleden en ook atlete Stella Jongmans, schaatser Tonny de Jong, discusswerpster Jacqueline Goormachtigh, bodybuildster Erika Mes, turnster Jeannette van Ravenstijn, tafeltennister Bettine Vriesekoop en Thai-boksster Saskia van Rijswijk waren eerder naakt te bewonderen op de cover van Playboy.

Nederland in Beweging! is een programma op de Nederlandse televisie, gericht op stimulering van lichaamsbeweging. Doel van het programma is mensen meer in beweging te krijgen. Het programma richt zich vooral op mensen van boven de vijftig. Om die reden is het programma vanaf 2 januari 2008 te zien bij Omroep MAX. Tussen 2000 en 2008 werd het uitgezonden door de AVRO.

Huidige presentatoren

    Olga Commandeur, een voormalig atlete.
    Duco Bauwens

 Oud-presentator

    Karl Noten (2000-2007)

Uitzendingen
Het programma is niet gebonden aan tv-seizoenen en wordt het hele jaar uitgezonden. De uitzendingen vinden plaats van maandag tot en met vrijdag op Nederland 1 om 6:45 uur. Om 9:10 uur wordt de uitzending van die ochtend herhaald.
Opzet

De opzet van het programma is om mensen aan het bewegen te krijgen. Elk mens heeft minimaal een half uur beweging per dag nodig, zo wordt gezegd, en meedoen aan dit programma leverde al een kwartier beweging op. In de aanvankelijke opzet deed Olga Commandeur de oefeningen voor en legde ze uit. Verder stond er in de studio nog een aantal mensen die de oefeningen ook meededen, al dan niet achter een stoel (tevens om te laten zien hoe de oefeningen gedaan moeten worden als je houvast nodig hebt).

Tussendoor waren er andere filmpjes te zien. Zo werd er een ja/nee-vraag gesteld met betrekking tot gezondheid of werd er gekeken bij sportverenigingen.

Met ingang van 2007 was het programma opgefrist. Er waren drie nieuwe oefengroepen en alle oefeningen werden nu zonder onderbreking achter elkaar uitgezonden. Dit omdat kijkers de onderbrekingen als storend ervoeren. Elke uitzending begon met de rubriek Goed om te weten!. Aan het eind waren er de weekreportage en de beweegagenda's te zien.
 Meewerkende partijen

Het programma wordt mogelijk gemaakt door onder andere:

    Astmafonds
    Hersenstichting Nederland
    Ministerie van VWS
    Nederlandse Hartstichting
    Nederlands Instituut voor Sport en Bewegen
    Reumafonds

 Tijdelijk niet meer op tv

De AVRO besloot op 4 juli 2007 het programma uit de programmering te schrappen nadat medepresentator Karl Noten diezelfde dag vanwege het bezit van kinderporno tot een werkstraf en een voorwaardelijke gevangenisstraf van enkele maanden was veroordeeld. .

Op 10 juli 2007 maakte de AVRO bekend dat het programma snel weer met een nieuwe presentator zou terugkomen. Later werd bekendgemaakt dat de AVRO had gekozen voor Duco Bauwens. Het programma met Olga Commandeur kwam op 10 september weer terug op de televisie.